bir kukla kendini astı,
ustasının parmaklarında ipi..
canlıydı,
kuklanın cesedi…
kuşların, şapkasına yuva yaptığı
korkuluklar gördü..
korkuluk kuklası,
ölüm korkusumuydu..
hayatının pamukipliği çürüdü..
son kuklasıydı ölümlü..
ölümün kuklasını yaptı,
ölümü kuklası yaptı..
Kayıt Tarihi : 5.6.2003 16:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ölüm korkusu muydu..
.......
ölümün kuklasını yaptı,
ölümü kuklası yaptı..'''
Kuklasını yapmak ölümün...Çok ilginç ve hayat ve korkularla dalga geçen bir şiir bu ve özgün bir dil...
Teşekkürler Kenan arkadaş..
TÜM YORUMLAR (6)