İinsanlar kuklalar misali yukarıdan ince ince bir çok iple bağlıdırlar hayata,
önlerine kalın gözüken tek bir ip çıkıncada, onun kendilerini taşımaya yeteceğini zannederler
Ve ince ipler değerini birden kaybeder hayatlarında, keserler onlarla bağlarını.Kalın ip koptuğundaysa kendilerini yerde bulurlar; pişmanlık aslında yere düştüklerinden değil ince ipleri kendilerinin kestiğini anladıklarındadır...
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta