Kukla Şiiri - Mihail Goragor

Bir kuklayım insanların gölgesinde kalan
Bir kalbim bile oldu içine seni alan
Kimsecikler görmesin diye iyice sardım
Bulamadım fikayalı mendiller Üsküdar'dan
İndim Galata'ya iki olta aldım
Biri benim kollarımda diğeri balığın karnında
Öylece bekledim gelince görürsün tanırsın
Yürüyüp yanımdan gitmezsin sonra
Bir rakı alır gelirsin bizim balıktan
Sarılınca duyduğun gıcırtılara
Güzel bir beste yazarsın
Birlikte söyleriz her gece burada

...
Ben gölgesine razı bir fesleğen olamam
Didem'den iki satır okumadan
Gözlerini ki gözlerin en yüce sözlerden kalma
Karşımda beklerken görmesem
Şerefime iki damla doldurmam

...
Ben bir kuklayım insanların gölgesinde kalan
Konuşsam duymaz baksam görmezsin
Bir kalbim bile oldu içine seni alan
Galata Üsküdar hepsi öylesine biliyorum
Aslında seni çok özlüyorum
Ama gel de gör iplerim başka kollarda
Bir kalbim var kimsecikler görmesin
Görmesin diye iyice sardım
Sana hasret benim sırtımda
Biraz bekle burada
Yürüyüp yanımdan gidersin sonra

...
Çok yorgunum........ aslında