Mavisiz gökte,
Güneş utanırdı serpilmeye.
Bastıramazdı menteşedeki gıcırtıyı.
3 aşağı 5 çapraza gülümsüyordu,
Prova edilmiş abartılı mimikler.
Dudaklarını bir kanca ile kulaklarına tutturmuş gibiydi.
Biz onu tanıdık yaşayan bir kukla idi.
Kimseyi sevmezdi iplerinden fazla.
Damalı tahta üzerinde kucaklamış yaşıyordu,
Planlı ve tasarruflu acısıyla.
Kayıt Tarihi : 14.6.2021 15:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!