Kukla Şiiri - Derin Akkurt

Yarın pazartesi...
Genelde uzaktan kumandalı,
bildiğin gibi bitmeyen bir ekmek kavgası...
Hayli zaman oldu kendime dışarıdan bakmayalı.
Haftanın günü saati zaten belli.
Rutinler hep aynı...
Evden işe işten eve...
Geçtiğim sokaklar aşina ifadesiz yüzüme.
Havada uçuşan beş altı yaprak aldırmıyor gelişime.
Kaldırımlara sorsan
şahit olmamışlardır mavralı halime.

Eve bir kaç adım kala donuyor adımlarım.
Derdest oluyor bakışlarım.
Sadece altı saniye; hep unutuyorum.
Allah'ın selamı geçmiyor bu topraklarda.
Gereksiz bir titizlik...
Oymalı tahtalara işlenmiş hissizlik...
Komşu komşunun külüne muhtaç değil buralarda.
Vakit gece yarısını geçince
papirüs yapraklarına yazılır yalnızlık.
Sürgülü kapılar ardında ağıt yakar yaşlılık.
Oysa ben bu ikiliyi ayrılmaz bir bütün sanırdım.
Öyle değilmiş...
Zamanla daha iyi anladım.

Günlerden kayıp...
Tesadüfler art arda...
Hatta çok fazla!
Sevgi göstergesi mi? Asla!
Sana göre belki de bir lebiderya.
Farkındasın ya da değilsin...
Bazen bilhassa zor zamanlarımda
umurumda bile olmuyor; bırak cümle alem bilsin!

Kalbime kodlanan bu sevginin
çınlamaları olmasa
nefes alan bir robottan farkım kalmazdı.
İçimde bir volkan kaynıyor.
Dışıma söz yok!
Bak güneş yine doğuyor! Manzara mı?
Kimin umurunda? İzleyecek göz yok!
Güya topraktandık ama filizleyecek öz yok!
İnan sevgin hayatta olduğumun bazen tek kanıtı.

Sezgilerin kuvvetli.
Bugüne kadar hiç yanılttı mı altıncı hissin seni?
Aramızdaki çekim; evet boyutu çok farklı.
İnkâr edecek gücüm yok.
Karşında o kadar acizim ki
mantığımı dinleyecek dermanım yok.
Tek bir yol kalıyor geriye:
Dönüşüm hep kendime.
Kabuğumdan başka inzivaya çekilecek yer yok.

Ara sıra haklı olarak isyan bayrağını kaldırıyorsun.
Zihnin dumanlı iken gerilip oku bana fırlatıyorsun
ama bir zincir düşün ve bu zinciri oluşturan halkaları...
Cümlenin bir ucundan tutarsam
gerisi çorap söküğü gibi gelir.
Ben buna göz yumamam!
Ben bu zincirin zayıf halkası olup
kopmana dayanamam!
Sonra nerelerden toplarım bizi?
Geri dönüşü olur mu bu yıkımın?
Olmaz!
Olamaz!

İsminle her gün tenimi dağlasam da
uykusuz gecelerin kucağında sabahlasam da
ömrümün sonuna kadar
pişmanlığın kapısını çalsam da
benim yüzümden dağılmana neden olmam!
Bunu bize yapamam!
Varsın geçsin bir ömür bu yoklukla.
Sen perdede oyun, ben elinde kukla...