Ben bir kuklayım
İpleri sevdaya verilmiş
Şimdi sevgiliden ayrılmış yaralıyı oynuyor,
Bu tahta çocuk.
Pamuk ipliğinde gözyaşları
Kopup kopup ahşap dizlerini ıslatıyor.
Salonda bir temaşa, herkes onu seyrediyor
Sevdaya dair söylenen yalanlar, burnunu uzatmıyor.
Oysa tahtadan kalbini çok acıtıyor.
Islanan dizlerini güneşte kurutabilir belki,
Acıyan kalbini hangi marangoz iyileştirebilir ki...
Kayıt Tarihi : 17.5.2013 09:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)