Küheylanı kurtaralım

...yaktı
kotaracaklardı küheylanı
her rüzgar başka dalını sallar ağacın
kötü bir atın çektiği arabanın arkasında geldi
..........
yüzü yerde.

el kapılarında medet ummanın yorgunluğu ile yıpranmıştı sadece
yoktu mecali
ayakları onu taşırken sendeledi.

kötü bir oyundu hepsi cümlesi döküldü dilinden
uzunnn... anlamlı delip geçen türdendi bakışları
yorgun kiprikleri yuvalarından çıkmasına tek engeldi gözbebeklerinin

yanıyordu bir ateş
yanıyordu.

her insan kümesinin nefesiyle ısıttığı bir yol ayrımında/ farkındaydı
gelip ısınacaklar,
gelip ısınacaklar umuduyla bir çıraydı bu
umut olmadık yerde tuttu kalın paltosunun yakasından
kıştan yeni çıkmıştı toprak
kaybetmişken denizlerdeki hakimiyeti dalgalar onun dostu olmuşken
kıyıya yanaşan gemiden fıransız zabitleri mağrur baktılar postallarına

kararlıydı inerken
kuvvetliydi
amansız
saldırıya ugramış kara dipli bir tencere
gözlerinin hedefi olmuştu
altında ıslak toprak ayaklarının
çamura battı arabası
durmadı......
"yürüyelim arkadaşlar, güneş ufuktan şimdi doğar..."

özlemle...
kanber ihsan ÖCEL