Küheylan Şiiri - Abdulkerim Orhan

Sormayın halimi ben bir hasta küheylan
Bir olup sağlığımdan ettiler beni
Usanmazmısın deyip kırdılar kalemim
Yazdığım üç satırdan ettiler beni

Kırdılar bacağım lal ettiler dilim
Hep tersine gidiyor düzelmez işim
Bu sefer dönülmezdir benim gidişim
Bunada mecbur ettiler beni

Yağmur olur yağardım kupkuru çöllere
Güneş gibi doğardım karanlık gecelere
İşte bu yüzden düşürdüler dillere
Sakız gibi laf edip çiğnediler beni

Susturdular bahçemde garip bülbülümü
Kırdılar kolun kanadın kuruttular gülümü
Ne desem dinlemedi yabana attılar sözümü
Kırdılar yemyeşil bir dal gibi beni

Bir dakika dinleyin dedim dinlemediler
Gözüm hep yaşlı güldürmediler
Tam toparlanmıştım sürdürmediler
Gece gibi karanlığa terkettiler beni

Dünya üç gün dedim bu 4. Gün dediler
Ne demek istediğim anlamadı gittiler
Sonunda benide benden ettiler
Aklımı baştan alıp götürdüler beni

Mahkeme kurulmadan kırdılar kalemim
Bunada dayandı pes etmedi yüreğim
Yüzleri maskeli nerden bileyim
Dünüme bugünüme pişman ettiler beni