Küheylan Şiiri - Erdal Sakarya

Tahminen 1925/ 1930 yılları Erzurum'un ilçelerinden birinde.ilçenin ileri gelenlerinden bir zat hacıbey.hacıbeyin köye gelin giden kızkardeşi hakkın rahmetine kavuşur.oğlu Ahmedi de abisi hacıbeye emanet etmiştir. Hacıbey yiğeni Ahmedi, bacısının ölümünden sonra alır ilçeye kendi evine getirir.hacıbeyin bir kızı birde oğlu vardır.ahmet de ikinci oğlu olur.ahmet yeni evine alışmıştır artık.yanlız içten içe dayısının kızına saf ve temiz bir duyguyla bağlamıştır.edebinden derdini kimseye açamaz .zaman içinde,dayısı kızını isteyen biryle evlendirir.o zamanlar büyükler ne derse o.dayısının kızı evlenince,o ilçe ahmede gurbet olur,Ahmet başını alır gurbete gider. Gurbet ağrının bir ilçesi olan Doğubeyazıt dır.orda bir at ve arabası alır ticarete başlar.gündüz kazandığı parayla akşam hanlarda kalarak hayatını sürdürür.bir gün Ahmet ağrıdan Erzurum'a gelir Dayıoğlunu çağırır sabaha kadar handa oturur sohbet ederler.sabah ezanı okununca Ahmet dayı oğlu kâdire;Kadir ben kalkiyim eğer dayım sabah namazına gelir beni burda görürse ben utancımdan yerin dibine girerim der ve sabah ezanıyla orayı terkeder. Derken ne kadar geçtiği bilinmez birgün ağrıdan haber gelir.sizin burda bir akrabanız var.rahmetlik oldu gelin cenazesini kaldırın derler.kadir dadaşından(babası)izin alır ,gidip cenazeyi kaldırır,atı ve arabayı satar borçlarını öder gelir.böylece Anadolu'nun bir sessiz sevdası daha sessizce biter.bu şiir Ahmetler küheylan, ı arasındaki bu dertleşmeyi anlatır.....