Küheylan Şiiri - Hakverdi Erşan

Doyumsuz küheylan durdu kudurdu
Bütün haşmeti ile şaha kalktı durdu
Beyaz kısrağın yelesini rüzgar esti savurdu
Bir sağa bir sola oynadı avundu

Kulaklarını dikti baktı oynattı
Kocaman büyüdü burun delikleri
Damı mı küçük gelmişti
Rahat huzur mu şımarttı

Doru küheylan durdu kişnedi
Koca koca dişlerini gösterdi
Sade samanı sevmez yemezdi
Yonca arpa yulaf çok severdi

Doru küheylan hayaller kurarsa
Yanında beyaz kısrağı tayı varsa
Arzuladı çayırda çimende koşmayı
Kendinden başkası umurunda olmadı

Hayalleri gerçek oldu coşuyor
Damı değişti neden ürküyor
Binicisiz hiç bir başına olmuyor
Başına ne gelecek sonunda biliyor

Küheylan kendi kendine söylenir
"At ölür meydan kalır"
"Yiğit ölür namı kalır "
Baba yiğit yaptığı ile anılır