Kuğu Ve Kadın Şiiri - Mustafa Bertan

hayata canhıraş kanat çırparken,
yüreğe saplanan sevda ümitsiz
baharı solmuş,
boynu bükük naçar
kadının içinde zindanlar
ve o zindanlarda hapsettiği duyguları var

bir kuğu edasıyla süzülür kadın
endam a çekilmiş tül ve şal
kadın raks eder yaşam perdesinde
kuğu duru sularda
bembeyaz gelinlikle o haşmet
yansır ay ışığı misali
kadın sular kadar saf, temiz, ferasetli
kuğu kadın kadar vakur ve asil

şimal tenini okşarken can ürpertileri
bütün hayalleri maziye gömülür
o esna boyun büker kadere
sancıyla gerçekleri doğurur zaman
mahkûm’dur reva olanı yaşamak
oysa güneş gibi ışıldardı o bakışlar
ok gibi yüreğe saplanır ıslanan kirpik
karanlık kaderine güneşi batar

yaşam figürleri zor bir tango
kör bir kurşunla kıyılır nikâhı
ölüm beyaz kadar saf ve temiz,
siyah kadar karanlık ve ürkütücü

kuğu, avcı
kadınsa kader kurbanı