Kuğu İle Yunus... Şiiri - Mesut Çakır

kaybetmişti yunus yolunu,
bulamamıştı bir daha masmavi suları,
günler,aylar beyhude geçerken çilekeş ömründen,
birde yurdunu ve yüreğini yitirmişti gönül fırtınasında,
vazgeçmişti aramaktan varolanı-olmayanı,
Yaşam kaynağı olan alem-i cihanı,
andırıyordu zehirli kör bir yılanı,
ve...
güneş doğdu bir gün mavi sığ sulara,
önce sıcak bir meltem esintisiyle,
sıcak,masum ve içten,
canlanıverdi masmavi sığ sular,
''Deniz'' gösterdi bütün tonlarını,
bir renk cümbüşüyle,
vurdu dalgalar peşpeşe kıyılara,
görünüverdi ufukta masum kuğu,
bembeyaz kanatlarıyla,
narin gövdesiyle iniverdi mavi sığ sulara,
bakınıverdi şaşkın şaşkın mavi sığ sulara,
halinden belliydi oda arıyordu varolanı-olmayanı,
meltem edasıyla sessiz ve ürkekti,
tekti,
tüyleri ipekti,
başladı dolaşmaya sığ sularda,
gördü yaşama ait bir belirti,
sardı bir merak inceden inceye küçük serin'i,
bulmalıydı yerini,
saatler günleri kovalarken buldu yunus'un izini,
böylece günler ayları kovalamaya başladı,
yunus ilk anda görmüştü narin,körpe kuğu'yu,
oda istiyordu bir kere onu görmeye,
buruk yüreği tekrar ılımıştı körpe narin kuğu'yla,
dev balinalardan korkmayan yunus korkmaya başladı aniden,
düşünmeye başladı geceleri sessiz ve derinden,
kaybedilecek bir şey yoksa eğer korkmaz dedi içinden,
ama artık vardı kaybedeceği değerli narini,
yaşama daha sıkı sarılacaktı,savaşacaktı,
karşı koyacaktı,baş eğmeyecekti,
ve uyandı düş aleminden yunus,
artık gerçekti kuğu,
ve özlüyordu,
bekliyordu gece gündüz demeden,
en yorgun haliyle,
yorgunluğunun anlamını düşününce daha da hırslanıyordu yunus,
ayrılık matemi son bulmalıydı,
gelmeliydi onunle göz göze,
koklamalıydı,sevmeliydi narin,körpe kuğu'yu,
sona erdi ayrılık matemi,
geldiler göz göze,
sevdiler birbirlerini,
kokladılar,
tutuldu dilleri,
konuştular gözleriyle,yüreğiyle,
döktüler birbirlerine hal ve kederlerini,
ve açtılar ürkek yüreklerini,
verdiler kararlarını,
arayacaktı beraberce varolanı-olmayanı....