Kuğu beyazı yüzeyine ayın Şiiri - Barış ...

Kuğu beyazı yüzeyine ayın
sen ve ben aynı anda bakmışız dün gece
şımarık birer çocuk gibi saklanbaç oynarlarken,
bir görünüp bir kaybolarak
ay ve yaramaz bulutlar semada
sen evinde cam kenarında
buğulu gözlerle
ben evimin yolunda cam kenarında minibüsün
yorgun gözlerle
beklemişiz suretlerimiz görünsün üzerinde diye.
Hani birde söz vermiştim ki kendi kendime
bulutlar çekip gidince
yıldızları toka yapacaktım saçına kendimce
amma velakin sıcak bir çaya düşen iki şeker misali
eriyip yokoldu hayallerim
kaybolan suretinle birlikte.
İşte o vakit
yazdım nemli mendilime;

kuğu beyazı yüzeyine ayın
devasa bir ayna yerleştirmeli.

o ayna öyle olmalı ki;
bakıldığı vakit yanlız ve yanlız
sonsuz aşkların saf temiz aşıklarının,
yani bizlerin görebileceği.

o ayna öyle olmalı ki;
hervakit baktığımda ona
sevdiğimi görebileyim
nefes alışını, gülen gözlerini,
ak yastıkta saçlarını, küçücük ipeksi ellerini

o ayna öyle olmalı ki;
beş bin ışık yılı ötede parlayan gezegeni
keşfeden astronomlar bile kıskanmalı benı
böyle güzelini göremedik diye

O yaramaz bulutlara da soylemeli
yok burda yerleri
önerirdik hep mutlu olabilecekleri
hani güneşin hiç batmadığı o krallıkları.

güneş mi?
varsayalım ki
ayrı kalaçagım senden aylarca
Ah sevgilim, bilmezmisin sen beni...
ondan da vazgeçerdim hani
sırf bu özlemim uğrunda
senden uzakta olsamda yaşamak seninle
hemde an ve an
görebilmek seni semada
hissedebilmek seni yanımda

(Istanbul 10/01/2003)