Küfürbaz Aşık-1 Şiiri - Cansel Işık

Öyle utandırıcı, yargılayıcı bakma yüzüme,
Bedenime gelip yerleşen ecelsiz gidenleri,
Durduramıyorum! !
Susturamıyorum! !
Ruhuma yaralı ruhların bir bir acıları bulaşıyor,
Hepsi küfrediyor zalimlere,
Aşklarını katleden mendebur İblisin piçlerine.

Kaç zamandır ecelsiz gitmiş ruhları,
Misafir ediyorum dokunmadığın bedenim de.
Tam da anlayamıyorum dediğin günler de,
Tam da yalnızlığımı sorguladığım yer de,
Tam da senin sırtını döndüğün saatler de,
Küfürbaz aşık getiriyor onları bedenime.

Sımsıkı sıkıyor ellerimi,
Dilim kuruyor arsız aşığın ellerinde
Şuursuz zamanların nöbetleriyle,
Ben hep yaralı kalpleri dinliyorum sayende.
Ölümün soğukluğunu hissede hissede,
Gidiyorum gidilmesi yasak olan yerlere,
Tükenmeyi göze alarak,
Üstelik dönemeyeceğimden de korkarak,

Yana yıkıla sarsılan ruhumla,
Gökyüzü devletine seyyah olup daldıkça,
Her gün sayısı çoğalıyor içimde,
Yeryüzü devletinden ecelsiz gidenlerin.

Hadi sen de git şimdi,
Kalırsan yenilirsin gecenin karanlığına,
Gidersen hava düşecek zaten eksi buz ayazına
Hem birazdan eşkalim karışır,
Bedenim ikiye ayrılır,
Yine kaybedersin beni,
Daha gitmeden düştü bak
Hava eksi buz ayazına.
Hadi sen de git geç kalma! !

Gökyüzü birazdan yeryüzüne ağlayacak,
Nasıl olsa küfürbaz aşık gelip beni yine alacak,
Çatlayacak içimizde ar damar,
Yine küfredeceğiz dibine kadar.
Yine titreyeceğiz huzuru bulana kadar..
Belki de onunla sevişeceğiz seninle sevişemediğimiz kadar

Hadi sen de git şimdi! !
Hadi git! !
Kaybettiklerini bulana kadar...