Küfür Kıyamet Şiiri - Alperen Furkan Denden

Bir ışık tutun
Bir ışık tutun aydınlatsın karanlık odamı
Tutun ellerimden
Tutun yalvarırım yemin olsun dizimde derman olmadı

Yaşlı bir yol vardı yaşanmamış
Yürümek tek çareymiş, yoksa yaşanmazmış
Yaşamak dediğin gözünde yaş kalmayana kadar
Ağlamakmış yaşlandıkça, adını koymuşlar kader

Yazgı ve külfet, nasip kısmet
Her kelimem kulaklarında yankılansın
Her günüm küfür kıyamet
Sessizce sırtını yaslayacak duvar ararsın

Aramazsın, eş dost kimse kalmamıştır
Yaşamak dersin, bana yalnız kahırdır
Elini tutmasını istediğin alımlı bir kadın mı vardır
Belki vardır ki bilinmez, hoş, bilinse de herkes kaybeder

Tarihin toz toprak içinde gömdüğü
Cenazelerimiz düğünümüz
Eşimiz ölüm olsun, dillerimiz kördüğüm
Yaşanmamış sayarım, sayabilirsem eğer ki, her gördüğümü

Tutamadığım bir tek sözüm yok
Saymadım yitip gidenleri, binlercesini
Pişmanlık, ah şu gözü kör olası pişmanlık
Her an her yerde derimi yüzer gibi

Yaşam yalan yaşam yalın yazılmamış yolculuk
Bugün yarın, geçecek dostum, geçecek
Bugün yarın, yâr gelecek yanına
Bugün yarın, hiç bir şey kalmayacak yarım

Dün bugüne benzerdi her yönüyle
Sağ olsun canın, dön gel yolundan
Dön gel yolundan, vakit geç olmadan
Vakit geç olmadan, vazgeç bu onmaz sevdadan

Sevda dedin adına ki
O sevda olsun damarına kan
Kanına güç, gözüne fer
Yak gel, bitecek her şey, söz veriyorum.