Küfür gibi Şiiri - Murat Mil

Yalan sohbetlerde
Hain bakışlı sevdalarda sızlardı burnumuzun direği
Yüzlerce savaş görmüş asırlık surlar gibi ruhumuzun insan yanı
Sahtekar sevdaların susuz bedenleri için
Yüreği elinde yağmur duasına çıkar
Vicdanımızın mahkesinde kendi kalemini kırardık
Gökkuşağının altında acılara ağıtlar yakardık
Oysa kudurmuş bir köpeğin salyalarında anlam bulan ayrılıklar
Vakitsiz yenilmiş bir yemek gibi oturken midemize
Kusursuz aşklarından dem vuran hainler
Kızarmış gözleriyle
Ve titreyen elleriyle
Dillerindeki çatallardan zehirlerini kustu üzerimize...

Yırtık pırtık dar bir pantolon gibi hayatımıza girip
En moda trend olduğunu ida eden kendini bilmezlere kızmıyorum
Aksine ikinci sınıf kompartmanın kokuşmuş koltuklarında
Akıllara zarar aymazlıklara şahit
Vücutlarından sızan ne olduğu bellirsiz salgıların iğretisinde yolculuğa
Ve dahası bunu kabullenmeye kendini mahkum eden ben
Kendime kızıyorum.
Bunu kimsenin anlamasınıda beklemiyorum
Yıllar süren beklentilerimin bir boş heves gibi
Çaresizlik sonrası duraklarda yitip gittiğinden haberdar
Bir o kadar kindar
Ve kendi söylemiyle dindar karakterleriyle gölge oyunu olduğunu biliyorum
Şimdi bu içimden gelen ses
Ne aşkın nağmeleri beni sarhoş eden
Ne özgürlüğe hasreti kelepçeye tutsak bileklerimin
Sadece son bulduğu andır bu ses dileklerimin...

Şimdi varsa yüreğinde cesur bir şahan keskin gözleriyle gören yolumu
Söylesin bana kehanetinde gördüğü sonumu
Ayaklarım bastıkça yere ki isterse alevden olsun toprak
Yüreğimdeki öfke dinmeyecek dökülmedikçe bu daldaki son yaprak
Ben ki lanetlerimin karanlığında küfür gibi yaşadım bu sahte aşkı
Rutubet kokulu anılarınızı bırakıp gidiyorum...