Bu, nefsimin bilinmeyen hikayesi.
Göğümde ise tanımadığım yıldızlar.
Toprağımın üzerine yağmur suyu değdi,
Eridi gitti tüm masum beyazlar...
Gözünüze iliştirmediğim,
Şiire dökmediğim acılarım var benim.
Bu kadar zannedersiniz ya beni.
Hep yerli yerindedir benim kederim...
Hatalarıma kol kanat gerdiniz.
Bir kez olsun beni dinlemediniz.
Siz mutsuzlar ordusu söyleyin,
Beni niye kumandan ilan ettiniz...
İçimde bir türlü doğamayandır,
Sakladığım küfür ceninleri.
Kibar görmeniz belki bundandır.
Üstüste yediğimiz insan etleri...
Kayıt Tarihi : 9.5.2017 02:02:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!