Küfrün Sıfatı Yalandır (Ağır Makale)

Çok bilinen ama bu zamanda uygulaması biraz da zor olan bir hadistir:

“İslamca haram olan bir fiile gücün yeterse elinle, yetmezse dilinle, o da yetmezse kalbinle çok buğz et. Fakat üçüncüsü imanın en zayıfıdır. “ Ayrıca elinle düzeltmeye gücünün yetebileceği yerde dille düzeltme caiz olmadığı gibi, dille düzeltme imkânının olduğunda da kalbî buğuz caiz değildir.
Buradan hareketle şunu söyleyebiliriz. Şayet günlük yaşantınızda karşılaştığınız bazı durumlar size, karakterinize prensiplerinize ve esasında hepsini içerisinde barındıran inançlarınızla vicdan hürriyetinize aykırı geliyorsa bu kim olursa olsun susmak zûldür. Elinizle, dilinizle kalbinizle gerçeği haykırınız.

Yüreğinde temizlik ve mertlik olduğunu söyleyen kimsenin, yanında yahut yakınında yanlış giden şeyler sezmesi halinde, hele de kendine aykırı gelen bu tezatın Yüce dinimiz İslâmca tasvip edilmemesi söz konusu ise, inanç ve itikatlarının galebe çalması ve “Ne olursa olsun” bayrağını kaldırması, neticede ortaya çıkacak felaketlere göz yumarak doğru bildiğini yapması elzemdir. Doğru bilinenden kasıt, ortadaki aykırılığın kişiye mahsus olmasından ziyâde, bizzat Peygamber Efendimizin sünnet-i seniyyesi doğrultusunda yapılması öngörülen söz(ler) ve davranışlardır.

Yüce dinimiz ve emir buyurdukları bunları haykırırken yalan söylemek, bu yalanları dinlemek, hele de Allah’ın haşir meydanında müdahale etmediği tek hak ve hukuk olan kul hakkına girilmesi dahilinde yalan, riyâkarlık, dedikodu, kişisel haklara tecavüz görüldüğü halde susmak en büyük korkaklık ve ahmaklıktır zannımca. Denildiği gibi söz konusu Hak peygamberinin getirdikleri ve kişinin kendi uğradığı zulümden ziyâde mü’min kardeşinin uğradığı haksızlığa şahit olması ise sükût değildir yakışan kişiye...Yoksa sükût; haksızlık karşısındaki her yerde yaşanması şart ve güzel olandır. Allah Resulü; “Ne zulmediniz ne de zulme uğrayınız. Şayet bunlardan birini tercihiniz söz konusu ise zulme uğrayan olunuz” derken, aynı zamanda “haksızlık karşısında susan dil şeytandır” buyurmaktadır.

Resulullah (S.A.V) efendimiz bir gün otururlarken yanına bir adam yaklaşır ve şöyle der:
-Efendimiz mümin zina eder mi?
Peygamberimiz başını eğer ve susar, cevap vermez bir süre. Adam tekrar sorar:
-Efendimiz mümin yalan söyler mi? O zaman şiddetle başını kaldırır ve etkileyici bir sesle:
-Hayır, mümin asla yalan söylemez” der.

Burada müslümanın yapması gereken tefekkür, Efendimizin birinci soruya sükûtları, ikinci soruya ise kat’i cevap vermesindeki hikmet olacaktır.

Bu sebeple benim de en çok üzerinde durduğum ve yapılmasından tiksindiğim,rahatsızlık duyduğum bir konudur YALAN … Hem de kişilerin, içimizde olanların, bizden bulunan ve görünenlerin bir yandan kendilerini mert ve dürüst lanse ederken diğer yandan ilişkilerine yalan bulaştırmalarını hiçbir zaman anlamadım, anlamak da istemiyorum.

Zulüm ile abad olunamayacağı gibi yalan ile de abad olunmaz. Zulmedenlerin ve yalanı hayatına şiar edinenlerin kısa bir zaman sonra kendi kendini yalanlayacak hareketlerin içerisinde bulunduklarını görürsünüz. İşte bu kimseler ne doğru bildiklerinin, samimiyet ve sevgilerinin ne de kin ve nefretlerinin ardında durabilen kimselerdir.

Zaten bu yalanlar zamanla aileye, eşe dosta yani bütün hayata hakim olursa, o zaman işte asıl o zaman müthiş bir trajedinin de yaşanması kaçınılmazdır. Bence en dehşetli utançtır bu durum. Yalanın haram olduğu muhakkak. Gerçeği eksik söylemek, fazla söylemek, bir kısmını gizleyerek söylemek ve yanlış anlaşılabilecek bir tarzda söylemek de hep bu yalanın kapsamındadır.

Bizler yalan söylüyorsak, hele de dostluklarını şeksiz şüphesiz bizlere emanet etmiş kimselere çıkarlarımız uğruna yalan yanlış ifadelerde bulunuyorsak bu tasarrufumuz cinayet derecesinde vahimdir. Aslında bu kendi kendimizi katledişimizdir farkında olmadan. Yalan, zayıf kişiliklerin en bariz göstergesi olması bir yana dinimizin şiddetle yasakladığı en tehlikeli bir davranıştır.

Dostluk ve kardeşliği gözaltında bulundurmak için üzerinde bir bekçi var. Ki, geceler geçer, mahv olur da o geçmez. O bekçi gerek yüzlerine karşı, gerek arkalarından onları kişiye daima hatırlatır. Yüz, arka onlar için müsavidir. İşte bu bekçi onlara karşı kişinin ihlasıdır. (Temiz bir kalb ve doğrulukla sevgi ve dostluğudur.) Dolayısıyla ben yüze karşı iyilik, arkadan kötülük etmeye haya ederim.

Fahr-i alem efendimiz bir hadislerinde yine: “En faziletli hareket, zulmü adet edinmiş Padişah yanında Hakkı söylemektir.” buyurmuştur.

Bu sebeple kişinin içinin ve dışının bir olması gerekmekte olup, durum ve şartlara göre değil, kişiliğinin göstergesi olan, hakka dönük prensipleriyle davranması gerekir. Mevlana’nın dediği gibi ya olduğu gibi görünmeli ya da göründüğü gibi olmalıdır. Aksi münafıklıktır.
Münafıklık ise kâfirlikten daha tehlikelidir.

Sevim Yakıcı