Küfretmek Günah Öyle mi! ?

KÜFRETMEK GÜNEH ÖYLE Mİ

Hiçbir şerri
Namussuz olan hiçbir şeyi
Yok edemezsin
Namussuz kadar pervasız
Puştun puştluğu kadar
Çekincesiz alenen
Eşkere eşkere söylenen
Ana avrat düz gitmeyi öğretmezsen halka

Hiçbir şeyi çözemezsin
Yenen haltları sır edip
Kedi pisliğince gömerek toprağa

Çözmekse muradın
Vurguncuya
Hortumcuya
Soyguncuya
Haksıza
Namussuza
Ana avrat
Yedi sülalesine
Gelmişine geçmişine
Seçenine Seçilmişine
Boyuna aşiretine
Sığınığı meşveretine
Sövmeyi de öğreteceksin halka

Girdiği her delikte
Büründüğü her kılıkta
Vur emri çıkarılmışçasına
Hem de görüldüğü her yerde
İnan ki hizmettir hakka

Yıkılmadı hiçbir ülke yoksulluktan
Hiçbir halk çekmedi
Ne yoktan
Ne yoksulluktan;
Yolsuzluktan ve
Namussuzluktan çektiği kadar
Görülmedi hiç bir zaman
Yoksulluğun yolsuzlukla
Düşkünlüğün suskunlukla yenildiği
Hiçbir yerde görülmedi
Dürüste namusluya
Keriz denildiği

Unutma ki
Her çocuk temiz doğar ama
Örnek alır da namussuzu
Ne din kalır ne iman
Haraminin değirmeninde öğütülüp
İblise döner insan

Bir düşün
Neden yıkıldı
Koskoca Bizans
Onca devlet ki
Eşitlik ve paylaşım üzerine kurulduğu söylenen!
Anayasasına sevgi bilgi
Ve kardeşlik yazılan
Her karar
Allah kelamı üzerinden verildiği söylenen
Koca imparatorluk Ali’yi Osman

Neden yerlerde sürünür
Her işine besmeleyle başlar da
Onca Müslüman
Mubahsa
Namussuza göz yummak
Yaratır mıydı Cehennem’i Rahman
Unutma ki
‘Aman söyleme ayıp! ’ la gizler
Kusurunu her kahpe
Ve Kör şeytan

Sınırsız
Sansürsüz
Ve hilesiz söveceksin
Onu eğiten atasına
Söveceksin
Bir avuç tükmükle birlikte
Suratının ortasına

Hem de
Gelmişine geçmişine
Soyuna zürriyetine
Söveceksin
Eliğine çiliğine
Açılmış her deliğine

Söveceksin
Çünkü
Halkı hasta eden onlar
Çoluğu çocuğu ayartan
Yarınına kast eden onlar
Kör nefsi şehveti
Yoksul eti serveti için,
Yılanla yatan onlar

Doğmuşun ve doğacağın
Gökte kelebeğin
Dalda çiçeğin,
Kundaktaki bebeğin,
Sudaki balığın
Yarınını karartan onlar

Çünkü
Arı namusu
Dini imanı ahlâkı
Edebi erdemi yok eden
Her güzelliği bok eden onlar

Onlar ki
Girince kapıdan
Edebi erdemi
Arı namusu
İnsafı Mushaf’ı
Hakkı adaleti
Ve merhameti
Dışarı çıkarandır

Onlar ki halkın malına deniz
Namusa domuz
Ve sana keriz diyendir

Onlar ki tepeden tırnağa
Her hücresi yalandır

Onlar ki
Camiyi çalan
Gözden sürmeyi alandır
Deveyi hamutuyla
Ağacı palamuduyla
Öküzü boynuzuyla yutandır

Onlar bu ülkenin kanını emen
Sülüktür kenedir piredir bittir
Ve onlar ki
Altını namusla kanla çizdiğin
Bu ulusun değerlerini
İç eden ittir

Ve bilesinki dostum
Korkusunun sonu
Şerre teslimiyet
Şeytana esarettir

Onlar ki
Şu dağa çıkanların
Sokağa düşenlerin
Anarşinin terörün
Şu şehit düşen askerin
Yaşamadan ölenlerin
Yaşamı yalayıp geçenlerin
Müsebbibi;
Zamın zulmün
Fukaralığın
Ahlaksızlığın
Cehaletin
Sebebidirler

Utanma
Utanmaza sövmekten
Irzına geçerken
Bu ülkenin geleceğine
İpotek koydururken
Bu gününe
Dününe yarınına

Gezerken karşında pişkin pişkin
Gerine gerine
Utanacak olan onlarken
Senin niye gitsin ki arına

Söveceksin
Vur emri çıkarılmışçasına
Hem de
Görüldüğü her yerde
Büründüğü her renkte
Her kılıkta
Girdiği her delikte

Hem de sınırsız
Sansürsüz
Eşiğine beşiğine
Gözünün ortasına tükürdüğün
Bir avuç tükmükle birlikte söveceksin
Hasret koyacaksın gün ışığına

Onlar ki
Bir cebinde İncil
Diğerinde Kur’an
Senin kanınla emeğinle yaşayandır
Yüreğinde ahlâksızlığın
Katmerlisini taşıyandır

Onlar ki
Bettir
Beterdir
Cenabettir
Tanrısı Zeus
İmamı İris
Kendisi deyyus
Peygamberi Eris’tir
Harun kılığında
Karun’dur Firavun’dur
İnsan suretinde
Sırtlandır iblistir
Hizbuşşeytandır

Zalimin karşısında
Pusmayacaksın
Susmayacaksın
Sesini kısmayacaksın
Çünkü onlar
Yıkılmış vatan
Onurunu satan;
Mezarında ağlayan
Kemikleri sızlayan atandır

Abdestten önce
Namazdan sonra
Gündüz ve gece
Günde beş vakit
Küfürün en edepsizi
Sözün en perdesizi
Sıfatın en edipsizi
En büyük sevaptandır

Çünkü
Şöyle buyurur
Cenabı Rahman:
Münafık, fasık
Ve dalkavuk
Ne Müslüman
Ne insandır

‘Zalime susan
- Göz yuman,
Görmezden gelen
Tavuk olup pısan-
Dilsiz Şeytan’dır’

Mahmut NAZİK 2007 MERSİN