Ey yaradan!
Onca zaman geçse de aradan;
acısı hiç yokolmuyor,
umutla yapılan işkencenin...
Ya hiç umut vermeseydin
inan, o kullarına;
ya başta 'olmaz' diyerek,
müfredatını koysaydın
iman okullarına...
Altı olmaz idi o zaman,
sana iman edebilmenin şartı;
üstünü gösterirdi mutlak,
umudun ölçüldüğü tartı...
Ben sana inanmayı,
senden daha çok istedim...
Ama kaderi sen yazdı isen;
yani sende idiyse tüm edim,
cezam ne olursa olsun,
anan başta olmak üzre,
tüm sülalen dahil olsun,
izninle küfrüm edeyim...
Kayıt Tarihi : 2.10.2009 23:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kader, insanın iradesi dışında varolan tüm varlıkların tercihleri sonucu yaşanan gerçekliktir. Bu anlamda kadersizlik tanımı, ya da kötü kaderli bir yaşam; bizim dışımızda varolan karşılaşılmışlıklarımızın tezahürüdür. Tezahüratsız bir sonuca ulaşılmışlıktır belki de umutların tükendiği anlar. Bu yazdıklarımı ancak, kaderimizi yaratanlar anlar...
Hadi izin çıktı diyelim.Söv bakalım anasına,avradına...
Kader diye aciz bedenini ve aciz ruhunu tahrip etmeye MAÇAN yemiyor da;GÖRMEK İSTEYENE HER YERDE MEVCUT OLANI görmezden gelerek söv bakalım.
İtiraf edeyim,şiiriniz teknik ve edebi olarak güzeldi.İşte O BEĞENMEDİĞİN ALLAH sana bu yeteneğiğ vermiş ya...Kuluna sövmeye korkup yaratanına SÖV BAKALIM.
YAKIŞIR...
şiirin çok güzel ..çok başarılı
şiir kendine has öz güveniyle
kalpleri feth ediyor
hatırlardan uzun süre silinmiyecek
bir paylaşım kutlarım yürekten
salim erben
TÜM YORUMLAR (5)