KüFR Şiiri - Celalettin Güneşdoğdu

Cümlelerimin dikliğine bakma sen
Yüreğim en derin çukurlarda devrik
Yüreğim düşmüş,
İstanbul gibi düşmüş
Gözlerin Eyüp Sultanım, saçların Ulubatlım olmuş
Bir yürek kaç kere fethedilir bilmem
Bilmem
bu kaçıncı yağmalanmam
Bildiğim, sen ol son fatihim...

Ellerimin titremesine bakma sen
Yağmalara alıştı yüreğim,
sağlamdır
Gözlerine bakamasam da ben
Bilesin gözlerim gözlerinin tavafındadır
Bilal nerede, hani o ilk ezan?
Putlaştırmadım seni, inan
Kabede sen, hicrette ben
Af dileyemem taşlasın ehl-i iman…

Boynumun eğikliğine bakma sen
İncedir aşk-ı zülfikar yolunda
Ah, nerde o vahiy
nerde o Hira
Hem Cebrail hem Azrail oldun bana
Bitmesin fethin
devam et yüreğimdeki cihada
Söyle İsrafil üflesin Sura,
yık Kabemi göm toprağa,
Kıyametim oldun doğmadan daha…

Suskunluklarıma bakma sen
Konuşunca ağlamaktan korkarım ben
Yüreğimde doksan dokuz hüsna oldun sen
Tespihim sensin, dökülen ben
İbadetim gizli, varsın olsun bilme sen
Hicretteyim, istesem de söyleyemem ki ben
Davetsiz geldin, n’olurdu sanki habersiz gitmesen…