Kuş tüyü misali hayat
Alabildiğine kirli beyaz
Rüzgara emanet etmiş kendini
Göçer durur acı bir yalan gibi.
Umut yeşertir kanatlarından
Ölüme dair beklentilerden
Farkındadır ergenlikteki bir kız kadar;
Çalan son senfonisi bu yaşamın.
Utanılası yalnızlığı vardır sende
Homurdayan küflü yağmur bulutunun
Ama sen hala fukara kibirle
Gökyüzündeyim diye övünmedesin.
Gör isterdim gerçekleri;
Buluttan değil de yerdeki fidandan...
Kayıt Tarihi : 7.6.2010 02:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!