Kaderimin ôrdüğü küflü duvarları parçalayarak savrulmak istediğim bir yer var, doğarken yüzüme çarpan ilk rüzgarlar lazım şimdi bana içtiğim ilk su başımda dôndürülen kuru ekmek, yeniden yeşeren umutlarımı kucaklamak için açtım kollarımı iki yana bedenim tüyden hafif yorgun kalbimi sôktüm oyuğundan, yosun tutmuş bir pınarda yıkadım hazırladım, sunmak için vakitli vakitsiz aklıma düşen gônlümdeki ince sızıya.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta