Küfem Şiiri - Hikmet Tekin Arslan

Koca bir çıngıraklı yılan sanki günlerim
Her gece bir o yana bir bu yana dönerim.
İsyanımı biriktirdim avuçlarımın içinde de,
Ondandır el içi terlemelerim.
Gözüm hep puslu gece arar, savşamaya meyilliyim,
Yeter be yeter derim ortasından çatlamış aynama,
Bir gücün saçlarımın teline yetti,
O da bulutlar gibi düştü alnıma.
Buram buram hasret yudumlarım da her saniye,
Bilmez kimseler, etmem ki şikayet ellere.
Sırtımdadır benim hayallerim,ümitlerim,çilelerim,
Gocunmadan çekerim de of desem, kime diyeyim?
Urganımda biriktirdim saplanan kurşunlarımın izini,
Göstermem gözlerimdeki o yârin aksini,
Bir başıma kalınca tarumar ederim özümü,
El gün güçlü der ya, kopardığını söker alır der ya;
Oysa koparıp alamadıklarım da var,
Coşkun denizin deryasında.
Sitemim olmaz benim el kapısında kalana,
Bir acı lafım çıkmaz o yana,
Mutlulukları hediye bıraktım eşiğe,
Yürekten diliyorum üzülmesin kimse halime.
Ben bana yetsem de yetmesem de;
Sırtımdaki küfem yeter artar bile beni eğlemeye...