Küf-ür Şiiri - Hasan Gölbol

arada birgün küfrüm tutuyor
yürdüğüm yolda bir kuş uçuyor
basıyorum küfrü direğe konuyor
utanma yok
altından küfür fırlatıyorum
kuş hafif
kuş uçuyor
küfrüm ağır
küfrüm düşüyor
olsun utanma yok
yine de fırlatıyorum
sen diyorsun ki
kuşa yazık
ben diyorum ki yazık bana

anlamıyorsun
sana da basıyorum küfürü
bastığım gibi geri dönüyor
sen yine anlamıyorsun

bakıyorum havaya
havayı göremiyorum
bir gök var kuşakta
yedi rengine basıyorum küfürü
küfürle beraber yağıyor yağmur
sen diyorsun ki hak budur
kuşağa yazık
ben diyorum ki yazık bana

sinirin bozuluyor
gülüyorsun
gülme
sinirim bozuluyor
sinirim düzeliyor
sen hala gülüyorsun
işte ona küfür edemiyor insan
küfür utanıyor
insan kızarıyor
yağmur diniyor
sen gülüyor
küfür düşüyor
dert bitiyor
gök kuşakta kalıyor
kuş uçuyor
kuş
uçuyor
...