Küf Kokulu Acılar Şiiri - İsmet Zeren

Dudaklarımda tükendi hicran
Mühürcük dudaklarına
Buse sunarken

Bahar yeşildi aysarı
Al dağların ıtır vadilerinde
Sevdam hazanına yanarken

Ben
Telgraf direklerinin fincanlarında
Sığırtmaç kuşlarının küskünlüğüyle
Kaybolmuşken zamanda
Pişman olsaydın
Ve eğer sorsaydın
Hazırdım sevilmeye
Akşam inerken

Yok
Biliyorum çıkmayacaksın
Bir çengi saflığıyla masaldan
Oysa
Ne hikayeler yazmıştım
Ayrılığın üstüne
Gülücük
Asık suratlı mavilere bürünmüş
Mahsun şehirden
Tebessümle dönerken

Ağlayamam
Hakkım yok safinazın nazına
Alıştım
Titreyen mum ışığında
Küf kokulu acıların hazzına
Bu benim yenilgim
Ve bu benim kıyametim
Vurulursam..
Ben vurulurum
Ölürsem..Ben..
Metruk kuşkularda
Bir yanlızlık garında
Son trene binerken