Küf kokan dört duvarın arasında

dökülürken parmaklarımın arasından
kum taneleri gibi
zaman
tükendi
tükenmişliğin içinde
küf kokan dört duvarın arasında
parıldayan yıldızlar gibi
yağmur taneleri
kirli bir pencerenin ardından
izlemek hayatı
hayattan soyut
soğuk...
rüzgarlar göğsümden giriyor bedenime
üşüyorum
nerdeyim? kimim?
bu kelimelerle yankılanıyor beynim
kafamın içi mahşeri kalabalık
ben yalnızlığımla ortasında
çıt yok
sanki hayaletli bir kasabada
tek başıma kalmış gibi
sonra kanter içinde uyan rüyadan
sonra bir daha
sonra...
deliriyorum galiba
daha önceden delirmemişsem