Küf Şiiri - Ahmet Beltekin

Yıılları yaşlandıran bu acımasız zaman,
Hayatın her sayfasında sadece kalın bir küf.
Hatırladıkça unuttuğun,her gün tazelenen yaran,
Üstelik sen acıdan kıvranırken,
Aşk,sonsuzluğu saran hayâllerimiz kadar tesadüf.
Yüreğinin ateşi gözlerine değince,her yer kör duman,
Yalnızlığın ıssız sokaklarda dolaşırken,
Anlarsın,öldüğünü sandığın hüzünden ibarettir,hazan.

Acıları dindiren bir teselli olsun sevincin,
Gözyaşların gözlerinin isyanıdır,bastırılması zor,
Dökülen yapraklarla hüzünlerin mevsimidir hazan,
İçimizde kederler estiriyor.
Ve karşılıksız sevgiler gibi,yüreklerde yanmaya hazır bir kor.
Ölüm, beklemeye mecbur olduğumuz kısa bir zaman,
Hatırlamaya çalıştıkça içimizde kaybolan.
Şimdi yaşadığımız her şey hatıralarımızda birer küf,
Konuşacak birini aradığımız sokaklarda.
Aşk,acılarımızı tazeleyen,mutluluğu unutturan bir tesadüf,
Seneler geçtikçe yüreğimizi kaplayan bir küf.