Kuduz Köpek Şiiri - Kaan Konyalıoğlu

Hani benzetmek gibi olmasın,
Sen bensiz ceza almış bir köpek gibi,
Ve yağmurun altında terkedilmiş.
Yanlızca ben duyarım sesini,
Ben işitirim parçalanmış sesindeki,
Hıçkırık dolu çığlıkları.
Ben silerim alnındaki izleri,
Hiçbir zaman değişmez,
Gerçeğin yüzü, yanlızca ben,
Ben görürüm silinmeyen izleri.
Elinden tutmaya korkarım,
Canım yanmasın diye mi?
Sende istemezsin beni,
Geçmişten gelen acınla,
Vahşice ürkütmeyi.
Kızgınım senin umutlarına,
Dargınım bana olan aşklarına,
Senmisin volkanlara yem eden,
Senmisin bütün bunların sebebi,
Küskünüm senin yarınlarına.
Vurgun yemiş sevgileri ben taşıdım,
Bir ömür boyu felç oldu,
İçinde seni taşıdığım göz bebeklerim,
Bir asır sürer şimdi yanlızlığın,
Hiç kalır seninkinin yanında,
Benim yalnız öksüzlüğüm.
Hayır gösterme dişlerini,
Vurma kendini yereden yere,
Henüz vakit dolmadı,
Dolunay tamamlanmadı,
Sen artık bir hiç uğruna parçala,
Sorma hiç duyan olmamış,
Katranlı, ağır, soğuk, karanlık yılları.