Kudüs Şiiri - Mücahit Toprak

Nemrud'un fitnesiyle mi çalkalandı?
İbrahim'in nuruyla halka şandı
İlelebet kurumayacak Yakub'un gözyaşlarıdır
Kudüs'ün sessiz feryadı

Burada söylediler Yusuf'u kurt yedi
Musa'nın kavminin vuslat menzili
Meryem ki bir hurma ile sevindi
İsa'ya,Şanlı Kudüs'ün şanlı velisi

Dâvud'dur elbet Kudüs'e Kaan
Heybeti o şehrin suruna sığmayan
Bir krallık ki alem-i kebirden bir cünd
Mabedi Süleyman Sultanı Süleyman

Medeniyetlerden bir medeniyette
Sultan-ı nebi bir cemiyette
"Dur" deyinceye dek yükseldi Muallak
Medeniyet budur. Taşı bile bir pak.

Tâlut cesaretin en büyük timsali
O ordunun yok başka emsali
Nice azlar elbet çalacaktır galebe
Câlut'a,cahile,bir yığın dalalete

Teslim aldı bu beldeyi Ömer-i Faruk
Ehli Emsar behçet içinde
Demâdem mezbeleler,hadsiz bir çokluk
Şimdi nurlar,güller içinde.

Viran da oldu hep ayakta değildi
Arz hareket etti bir elçi olarak
Haberi Selahaddin'in ayak sesleriydi
Sultan geldi,şahlandı özünü bularak.

Adaletin beşiği oldu vesilesi Yavuz'un
Nice millet bir arada,adları pek uzun
Yıkın bab-ı fitneyi,hizipleri bozun
İlk başta bir çöldü,yutanı biziz bu tozun

Sonra sevinen bir Garp görüldü ufukta
Sözde medeniyet var artık bu hudutta
Ki Yakub sanki yeniden ağladı
Kadınlar ile çocuklar ile aynı safta.

Cami ile kilise tadardı bir lezzeti
Tutunamadı Nizam-ı Alem'in son parçaları
Tehdit ile aldı elinden İzzet'in
Asırlardır bekleyen solgun akbabaları

Ey Müslüman,hala senindir bu miras!
Fani cihana etmeyin ihtiras
Sancak hala bizdedir,surlar hala ayakta
Ne durursun Behbehi,kalmasın artık bir yas.

Her fıtratta var ise İslam
Her nefiste var hazin bir cehalet
Hakk'ın davetidir Dar'us selam
Ama çıkmıyor her birimizden aynı kelam.

O kelam olmalıdır ki bir mirasın bekçisi
O mirastır ki her dinin yegâne sevgisi
Ey Müslüman,Ey insan kulak ver bu davete
Mutluluğun zahiri hali,Arz-ı Mukaddese.