Kudüs Şiiri - Ferhat Kıdık

Ortadoğu'nun kimsesiz, ağlayan çocuğu
Izdırapla, çileyle yürüdün bu yolculuğu

Sanma ki senin bu feryadını duymaz bir kul
Sen ağlarsan yürek dayanmaz kanar İstanbul

Gecende başka gündüzünde bir başka hüzün
Ey Kudüs, ey Mescidi Aksa gülmüyor; yüzün

Kelepçeler vurulmuş zihnine, ruhun tutsak
Akbabalar çullanmış üstüne ister yutsak

Yıllardır büyük acıyla, kederle yoğruldun
Sanki onulmaz bir derde giriftar oldun

Hangi vicdanda yer alır, taş atana kurşun
Aleme ibrettir; alın açık, dik duruşun

Bir başına nasıl taşınır, ağır gelir bu yük
Bu dava gönüllerde yara, bu dava büyük

Uyan ey dünya, ey insanlık şimdi nerdesin
Şu titrek, cılız haykırışla duyulmaz sesin

Ey kabuğuna çekilmiş; bencil, sessiz yığın
İstesen dünyayı titretir, boğar çığlığın

Nerede görülmüş bize bizden gayrısı yar
Gözyaşının aktığı yerde başkası mı var

Artık silkelen ve uyan yattığın felekten
Bir ol,birlikte ol sende geçiver elekten

Bir gün elbet akan gözyaşı ve kan dinecek
Kudüs'ün dikenli yolunda gül yeşerecek

Sen; özlemini çektiğin barışa gebesin
Huzurun doğum sancılarını çekmektesin

Yüz üstü çok süründün, çektiğin çile yeter
Sana kötü gözle bakan beter olsun beter

Hiç kimsenin kalmamıştır başkasında ahı
Zalimin zulmü varsa mazlumunda Allah'ı

08.06.12