Kudüs Şiiri - Basri Doğan

Bin dokuz yüz on sekiz, gün geceye dönmeden
Kaplar derin yaralar parça parça şimali
Parıldayan güneşin ışıltısı sönmeden
Kanayan bir resimdir şarkta günün zevali

Kudüs anla ümmetin yaşadığı bozgunu
Şanlı millet doğrulur, bir gün alır dizgini

Nurun iner Kudüs’ün düzlüğüne, sarpına
Esirgeme günahkâr kullarından visali
Boş çevirme Ya Rahîm, sığınırız kapına
Az bulunur tarihte bu vahşetin emsali

Bir kenarı yerdeyken göğe uzat sergini
O dilerse ey Kudüs taşlar verir sürgünü

Sende misafir oldu nebilerin serveri
Senden çıktı miraca merhametin kemali
Filistin’in kahraman kadınları, erleri
Taşıdılar sabırla düşürmeden hilali

Dalga dalga zeminden göğe yükselt ezgini
Tüm dünyaya gösterdin eğilmeyen çizgini

O Rasul-ü Zişan'ın ayak izi kalbinde
Asırlardır görmedin toprağında melali
Katliamı, vahşeti seyrettikçe dibinde
Kim yüklenir ümmetin boynundaki vebali

Titriyoruz öfkeden, üşüyoruz yaz günü
Bulutlanır gökyüzü izledikçe yazgını

Buzullaşan gönüller damla damla erisin
Toparlansın yiğitler yüklenerek mecali
Beytülmakdis sahibi, sen rasuller şehrisin
Üzerine yansıdı Habib’in gül cemali

Nebilerin durağı, şehirlerin üzgünü
Toprak acı içinde, gökler vahşet bezgini

Anne enkaz altında, kucağında yavrusu
Seyrediyor insanlık insafsızca işgali
Cihandaki mahlûka benzetilmez doğrusu
Tasvirlere sığmıyor bu zalimin eşkâli

Ya Rab sana sığındık Gazze zulüm yorgunu
Toprak kanla sulandı, Sen bilirsin uygunu