Kudüs Şiiri - Sadettin Uğur

Kudüs; ana ocağı, baba kucağı,
Üç hilaldir ancak, gökte sancağı.

Son nebinin arşa giderken hanı,
Nurlar kapladı o gece cihanı.

Şimdilerde ağlar safran renginde.
Oysa kaç mabed var onun denginde.

Kudüs’ün gülleri goncayken solar.
Şebnemi gözyaşı olarak dolar.

Çocukken ergendir, ergenken baba,
Çocuğa giydirir kurşundan aba.

Her çocuk Yavuzdur, babalar Ömer.
Her baba oğlunu Gazze’ye gömer.

Esaret bedeli kan ile toprak.
Mezar taşları: kan kırmızı yaprak.

Parsel parsel etti vatanı küffar
Bize düşen: Cihad, gayret, istiğfar!