Kudretinle Helak Et Şiiri - Mehmet Tekmen

Ne hacet saraylara, yıkılsın köşkler hemen.
Gülünç olan hayatı, öldürseler istemem.
Bensiz kurulu düzen, tamamlanmamış olur.
Hayatlar sönüp gider, dönen dünya kaybolur.

Gönül akıl dinlemez, istemez katı ferman.
Durmak âciz işidir, yürü der varken derman.
Bu yerler tuzak dolu, uzaklarda kurtuluş.
Umutla koş ileri, canlı hayalle buluş.

Bitmez fikir, düşünce; fezada karmakarış.
Aranan sevgili yok, nerde söylenen barış.
Çölde, ovada, dağda; yer yüzü karış karış.
Boşa gitmez diyorlar, içten gelen yakarış.

Güneş battı gün sonu, karanlıklar dert dolu.
Cirit atar şeytanlar, bilinmez sağı solu.
Ne kadar acı verir, bana inan inan ki.
Beklemek aydınlığı, sabrın sınavı sanki.

Gözler boşlukta arar, bir kıvılcım bir ışık.
Tüm hücreler panikte, kalbe doğru sıkışık.
Sarsılır bomboş mekân, irkilir her bir mahluk.
İşte geliyor derler, tüm haşmetiyle yokluk.

Dur demek mümkün olsa, sağ elimi kaldırıp.
Duyururum elbette, tüm gücümle haykırıp.
Bu gidiş tekin değil, yolun sonu felaket.
Kötülükleri Rabbim, kudretinle helâk et.