Küçümsemeyeceksin Şiiri - Nimetullah Yıldız

İşte o vakit anladım ki, küçümsemeyeceksin.
Var oluşun kibrini yok oluşlara terk eden aşklar da var.
İşte o vakit anladım ki,
Acılarından kurtulmanın yolu onlarla yüzleşmekten geçer.
Sabrın en iyi arkadaşının, onu en çok zorlayan olduğunu bilmektir.
İşte o vakit anladım ki,
Vakit azdır ve de
Aşkı taze tutmaktan başka çare de gaye de anlam taşımaz.
Acıların sabrını zorladıkça umuduna sarıl ve de
Aşk yolcusu olmaktan vazgeç.
Çünkü aşk yolun sonunda değil
Her yerdedir.
Evet! Unutmak lazım haklısın, Henry.
Ama her şeyin hatırlattığı bir şeyi unutmak için
Her şeyi unutmak gerektiğini de unutmamak lazım.
Belki de gitmek lazım buralardan.
Ama aşk her yerde Henry
Gidecek yerim yok.
Zamanla unutursun demiştiler.
Yoksa zaman mı unuttu unutturmayı?
Vazgeç diyenler oldu.
Ben vazgeçmekten vazgeçtim be dostum.
Doğan güneşleri unutturan akşamları bilirim ki,
Yeni gün ışıklarıyla yitip gider.
Gecede gündüzde zamana dairdir.
Bir tek aşıklar bilir;
Aşkın zamana meydan okuyan bir iman olduğunu
Evet! Unutmak lazım, Henry
Onu unutmayı unutmak
Haklısın vazgeçmek lazım.
Ama vazgeçmekten vazgeçmek
Öyle sonbaharlar bilirim ki ağacına tutunamayanı döküp gider.
Ama öyle yapraklar bilirim ki son baharların bile sonunu getirir.
Benim hikayem de böyle Henry.
Tükenmez bir kalemin kelamında; kafiyesini kaybetmiş bir kelimeyim ki,
Kafiyeyi bir kere hissetmeye gör.
Öyle tek heceye (aşk) yenik bir kelime olursun ki;
Cümlesine meydan okuyan bir imanla durusun.