Küçülüyorurm Şiiri - Güven Sert

yürümeden gitmek mümkün değil,
yaşamadan yazmak imkansız.

aşktan ve kavgadan uzak
ışıktan da hızlı yozlaşıyorum.
sahte sorumluluklar boynumda pranga
ideallerimden, isteklerimden uzaklaşıyorum.

aynaya bakıyorum
kendimi göremiyorum,
evime sarmısak almaya korkuyorum.
ve acıyorum dostuma düşmanıma...

birisi olsa diyor
içimdeki son vicdan kırıntısı,
birisi olsa, bir gümüş kurşun sıksa beynine
koca bir kazık çaksa kalbine
seni aydınlıklar içinde boğsa,
kurtulsam, kurtulsan, kurtulsalar.
olmaz ki olmaz.

“dalyanları talan eden orkinoslar”
hatırlatıyor artık bana beni,
dişlerim köpekbalığınınkinden keskin
hırsım kurdu kudurtur.

aynada kendimi göremiyorum ah göremiyorum,
sarmısaktan korkuyorum ah ölüyorum,
kendime bakıyorum bazan utanarak
büyüyorum sanıyorken küçülüyorum.