Küçüktün Sen Şiiri - Ferit Erpolat

.....................(Helin’e)

Keşke uçmasaydın küçük kız
düşerek bu dizelere konmasaydın
henüz boş bir ‘‘yuva’sın’’
kendini bir kuş mu sandın...!

* * *
Dur küçük kız!
küçüksün daha
kanatılmışsa da geçmişin
kanatsızsın sen uçamazsın daha
öğrenmedin mi
kanatsız uçulmaz
bu halinle düşersin sen
uçsan bile ne olacak sanki
uçan da düşen de
bir yerlere konar sonuçta

Küçüksün daha
bu saatte oynaman lazım
in bir dere kenarına
renga-renk çakıl taşlarını
topla
o küçük ellerinle beş taş oyna
ama ordan inemezsin ki
uçurum orası
uçurumdan inilmez;
düşülür
uçurum tehlikeli
ve uçmak haram(günahtır uçmak)
-büyük bir suçtur! ? -
çünkü kanatsız uçulmaz

Tamam kabul
küçüksün sen
yani çocuksun daha
ve
‘‘çocuklar melektir’’
biliyorum meleklerin kanatları var
ama inan ki
melekler bile uçamaz uçurumdan!

küçüksün daha
hem gözlerindeki parıltı kör etmiş,
ve ışık baştan çıkarmış seni
suyun yanılsamasına kaptırmışsın kendini
vadideki yeşil
turuncu rüyalarının iz düşümüdür
kapat gözlerini...

Küçüksün daha
yapma düşeceksin
düşerken
sen de ‘‘düşeceksin’’
ben de düşerim
bak ağlarım sonra
boncukların senin olsun istemiyorum ki
düşeceksin diyorum
kırılgan bir nergiz,
izafi bir acı gibi
boş bir sayfada açacaksın

Terden ıslanan örüklerin
kanla ıslanıp dağılacak
bir türkü bile toplayamaz
dağılan perçemini
yanaklarındaki al’lar
toprağa karışıp kararacak
gözlerin solacak
şu kayalar bir lokmada
‘‘ ham yapacak’’
küçücük bedenini

dur küçük kız yapma
küçüksün daha

ah küçük kız ah!
dinlemedin beni
İşte bak uçtun küçük kız
düşerek bu dizelere kondun
uçacağını sanıp şu pis kargalara kandın

keşke bir günahkâr olsaydın
ama
çocuksun
günahsızsın
bilmem ki ne yapayım
günahını kime yazayım
ah küçük kız!
günahımı kime yazayım