Küçüktüm Seviyordum, Ben Büyüdüm, Yine S ...

Yanımda olmasaydın,Bıraksaydın da sadece o güzel gözlerini görebilseydim dilediğim zaman.
Gözlerini düşünürdüm.
Unutur muydum o zaman seni? Şimdi böyle olur muydum? OLMAZDIM. Kimdir suçlu?
Ben beni, seni severek büyük bir acıya mahkum mu kıldım? Vazgeçtim kabul, ama hep "son bir sesini duymak son bir kez kokunu almak" isteğini ne yapayım şimdi ben?
Şimdi ben sana yazdıklarımı kimlere okutayım... Ağladıklarıma sayarsın, akmaz artık bir damla bile zorlasam...
Elbet uzaksın, elbet sevmedin, bilmez miyim hiç?
Kalbim veremden kırılırken, uzaktan bakmak oldu mu ki? Oldu güzel gözlüm. Oldurdun.
Sorgulamalarım bitti. Hepsi cevapsız çünkü... Sustun...
O sessizlik, benim çığlıklarım arasında,
Senin suskunluğun, tanımadığım bu adamı bu kadar çok sevişlerim, özlemlerim neden böyle bilmiyorum.
Senin için dinlediğim şiirler, şarkılar.
Artık hatırlatmıyorlar seni.
Ne kadar umurunda bilmiyorum, olmasında...
Gittin. Gelmez miydim hiç?
Perişan olurda gelirdim ardından.
Gelemedim diye yandım, gelemedim diye ölüyorum.
Ama kafam dik, yüreğim sağlam, gururum sağlam...
Neye yarar?
Sen kırmadıktan sonra bu gurur,
Sen yıkmadıktan sonra, öldürmedikten sonra beni, neye yarar?
Şimdi karşımda duruyorsun, bu yağmurlu akşamda, sokağın ortasında bana bakıyorsun, pencereme... Yalınayak koşmuşum sokağa, ağlaya ağlaya, saatlerce sarılmışım boynuna, dünyanın en güzel kokuları bir arada, sen ve yağmur kokuyor... Uyanmışım sonra hayalimden, ben yağmurun ortasında sırılsıklam... Tek başıma, yağmurla baş başa... Zatürre bir yürek, kırık bir gurur, yine kapında, yine kapında, tanrı kadar sevdiğim, bu adam yine beni, Yıktı geçti... Hem de kılını kıpırdatmadan. Hanı sana anlatmıştım ya; Bu dünyada çok istediğin ve ulaşamadığın ne varsa, Allah öbür dünyada karşına çıkarırmış. Benim karşımda sen olacaksın. Sen yine susmalısın.