Küçüktüm Küçücüktüm Şiiri - Cengiz Şahin

Küçüksün,çocuksun,acıkınca ağlarsın...
oynayalım dersen,ebeyi seçersin,
uydurduğun yalanın sonunda,ebe sen değilsen
mızıkcılık edersin.
Karanlıktan korkarsın,gölgeler dev gelir sana....
rüyada atlı karıncaya binersin,ertesi gün lunapark der;
salıncak istersin.
çocuksun, küçücüksün....
sevgiyi bir tek sen bilirsin.
Gözlerini kapar; sayarsın sekize kadar,
sağım solum der ebelersin...
Bir bakarsın her şey küçülmüş...
En sevdiğin oyuncağın, minicik bir kuş olmuş.
Sebep nedir diye ebelemeye çalışırken arkadışını....
yaşlanmış görürsün en çok sevdiğin varlığı...
Anne, baba derken o kalınlaşmış sesten ürkersin.
Aynada birini görürsün....
Tanıdık gelir sana...
Bir yerden çıkaracağım seni dersin...nafile...tanıyamassın...
Anne,anne! Koş burada biri var, kim bu adam? !
Ne işi var bizim evde bu adamın.... Sen tanıyor musun?
Yanıt alamayınca anneden...
Baba, aslan babam, can babam, burda biri var
Ne işi var burda,bak hele cevapta vermiyor bize...
Küçüktüm, küçücüktüm, top oynadım acıktım
Gözümü kapayıp ebelerken hayatı....Birden büyüdüm.
Büyüdüm,büyüdüm.....ve sonunda...