Küçükşapçı Köyünde Şiiri - Nurettin Sevim

Aşığım köyümün her bir taşına
Dedeler, Bakacak, Gayabaşı’na
Tarana çorbası, Bulgur Aşı’na,
Yimek derler, bizim Şapçı köyünde.

Angare’yle olur köylünün işi.
Temizdir havası, sert geçer kışı.
Bulguru kepekler, Değirmen Taşı,
Dibek derler, bizim Şapçı köyünde.

Geçen yıl demektir, derse ki Bıldır.
Otlu böreklerin adıdır Çıldır.
Lahana Kelem’dir, patates Kumpir.
Gevrek yerler, bizim Şapçı köyünde.

Her gün yemek çıkar cami sofrası.
Bayramlarda herkes, daha sonrası,
Kime geldi ise Gezek sırası,
Gonak derler, bizim Şapçı köyünde.

Bunar var içinde suları akar.
Kirli Kisi’leri orada yıkar.
Tokaç ile döver, suyunu sıkar.
Yunak derler, bizim Şapçı köyünde.

Tencere Haranı, cam bardak; Kupa.
Merkebe Eşek der, yavrusu Sıpa.
Beygir sürüsüne, kısrağa, ata,
Gölük derler, bizim Şapçı köyünde

Babaya Buba der, ağabey Efe,
Kızlar nakış işler, dokur Gergef’e
Vadiye Goyak der, alçak tepeye,
Gedik derler, bizim Şapçı köyünde

Damlara döşenmiş bakın Mertek’e
Köse deyiverir, evli erkeğe.
Ayağa giyilen her tür terliğe,
Edik derler, bizim Şapçı köyünde.

Namusum, şerefim şanlı bayrağa,
Vurgunum köyüme, gitmem ırağa,
Kadının örtüsü Kara Kıvrak’a
Terlik derler, bizim Şapçı köyünde.

Fatma; Fadima’dır, Ayşe de Aşa,
Emine Emne’dir, Hatice; Hatça.
İnce bel üstünde örülü saça,
Melik derler, bizim Şapçı köyünde

Kışlık odununu eşekle taşır.
Boş durmaz hiç kimse işte çalışır.
Su kabağı Susak, ham kavun Hışır.
Kelek derler, bizim Şapçı köyünde

Pantolon; Potur’dur, ceket de Setre.
Başa sarık sarar, kuşağı bele.
Gömlekler dokuma, üstüne Delme.
Yelek derler, bizim Şapçı köyünde.

Buğdayın sapını Düven’le ezer.
Küçüğü Kalbur’dur, büyüğü Gözer.
İnce delikliden ununu eler.
Elek derler, bizim Şapçı köyünde.

Çırpı getirilir, Hurun yakılır.
İçine Kurban’ın eti atılır.
Börek pişirilir, Bide yapılır.
Çörek derler, bizim Şapçı
köyünde.

Sürerler toprağı gelince Tav’a
Domuz zarar verir, Bostan’a Bağ’a
O zaman çıkarlar birlikte Av’a
Sürek derler, bizim Şapçı köyünde.

Nurettin gün gelip ayrılsan bile.
“Vatan olur mu hiç, kafes bülbüle? ”
Sıla hasretiyle tutuşmuş kalbe,
Yürek derler, bizim Şapçı köyünde.