Küçükşapçı Köyüme Özlem

KÖYÜME ÖZLEM

Küçükşapçı derler benim köyüme.
Ben köyümün yokuşunu özledim.
Gelin kızlar çeyiz düzer düğüne.
Yastığının nakışını özledim.

Ahlakı bir başka huyu bir başka.
Pınarlar bir başka, kuyu bir başka.
Havası bir başka, suyu bir başka.
Poyrazının esişini özledim.

Klima istemez, yazlar serindir.
Baş sedire otur ora yerindir.
Bostanlar kazılır çapa derindir.
Darıların kazışını özledim.

Çok yerler dolaştım ben bucak bucak.
Görmedim içinde yanan bir ocak.
Köyüm soğuk ama insanı sıcak.
İnsanının bakışını özledim.

Özlemişim ekin ektim, tarlayı.
Orak biçtim, harman aldım yaylayı.
Kuruca Pınarı, Sakar Kaya’yı.
Pınarların akışını özledim.

Köyüm kıraç, verimsizdir toprağı.
Sonbaharda solar, kurur yaprağı.
Yazın çabuk geçer, düşer kırağı.
Soğuğunun yakışını özledim

Benim köylülerim birlikte yaşar.
Düğünde, bayramda eğlenip coşar.
Bir işin olursa yardıma koşar.
Değişik iş yapışını özledim.

İnsanının pek severim huyunu.
Çocuk iken çok oynardık oyunu.
Bayırlarda güttük kuzu, koyunu.
Kuzuların emişini özledim.

Ekmeği kurutup yapardık gevrek.
Bulgur aşı, ayran en güzel yemek.
Kuru yufka ile peynirli börek.
Yer sofrada yiyişini özledim.

Bulguru döverdik dibek taşında.
Masallar söylerdik ocak başında.
Zemherinin soğuğunda kışında.
Karda kayak kayışını özledim.

Hani annem babam, komşular nerde?
Anılarım vardır köyde her yerde.
Ezan vakti, sabah erken seherde.
Horozların ötüşünü özledim.

Var mıdır dünyada bilmem ki eşin?
Hatırı var. Anne, baba, kardeşin.
Gün sonunda akşam vakti güneşin,
Dedeler ’den batışını özledim.

Nurettin SEVİM