Köydeki Günler 1 Şiiri - Nurettin Sevim

KÖYDEKİ GÜNLER 1
(Küçükşapçı-Sosyal Hayat)

Evimiz taştandır. İki odalı.
Kimi ocaklıklı, kimi sobalı.
Hasır, kilim yeter, istemez halı.
Ne güzel günlerdi, köydeki günler.

Sergene dizerdik tası, tabağı.
Tahta kaşıkları, bakır çanağı.
Sütle pişirirdik gara gabağı.
Ne güzel günlerdi, köydeki günler.

Gece karanlıkta lamba yakardık.
Kestane pişirir, darı patlardık.
Masallar anlatır, yüzük saklardık.
Ne güzel günlerdi, köydeki günler.

Koyunlardan kırkardık yünü, yapağı.
Doldurur sererdik, yere yatağı.
Sabah da toplardık tası-tarağı.
Ne güzel günlerdi, köydeki günler.

Koyunlar çok sever kızıl pelidi.
Bileğe takardık halka simidi.
Kapılar açıktı yoktu kilidi.
Ne güzel günlerdi, köydeki günler.

Buğdayı öğütür değirmen taşı.
Tarana çorbası yemeğin başı.
Yanında ayranı bir bulgur aşı.
Ne güzel günlerdi, köydeki günler.

Çalıdan süpürge, hurun küreği.
Sıcak ekmek, pide, yağlı çöreği.
Yanında bir tepsi çıldır böreği.
Ne güzel günlerdi, köydeki günler.

NURETTİN SEVİM