Küçüklüğümün hatıraları Şiiri - Semih Mutlu

Küçüklüğümün atlı karıncaları geldi yine aklıma.
Ve bir de sevgiliye verilen beyaz güller, laleler.
Acaba hala hepsi aynı mı?
Tatları, kokuları, düşünce canımı yakmaları...

Bulutlar hala aynı mı?
Çocukluğumdaki gibi türlü şekillerde mi?
Sen bakınca beni görürken, ben bakınca bembeyaz bir toz lekesi.
Ben seni görürken, yok olup gitmeleri.
Canımı yakışları, saçımı ıslatışları....
Atlı karıncaların mantıksızlıkları bile aynı galiba,
Bir yukarı bir aşağı ve tam tur dönme hareketi.

Mahallenin tozlu sokaklar aynı mı?
Hala çocuklar birbirine küfür ederek mi öğreniyorlar yaşamayı?
Hala bir patlak topla mı oynanıyor mahalle maçları?

Çok şey kaybettim ben, çok şey kaçırdım, ipler kaçtı!
Bu sefer kafiye delisi, az biraz arsızlaştı,
Çocukluğunu özledi, huysuzlaştı.

Semih Mutlu (3 Nisan 2009)