KüçükBir Alemim Şiiri - Birol Çelik

Cemreler toprağa değil
Yüreklere düşer bu mevsimde
Bu mevsimde yalnızlığı
Yalnızca yağmurlar örter
Bu mevsimde
ölümlerde güzeldir
Doğumlar gibi
hani
Bi alabilsem avuçlarıma ruhumu
Düşünmeden
düşürmeden koparacağım
Kendi kıyametimi

Ey yerlerin ve göklerin sahibi
Ey yerlerin ve
göklerin tek sahibi
Gelmedi mi vakti kıyametlerin
Diyelim ki gelmedi
alemlerin kıyameti
Ya benim kıyametim
Ey sığınacak yeri
olmayanların
Sığınağı
Sığınmışların sığınağı
Duracak yerimi tayin et
Çaresiz duruşlarım
Ümitli bekleyişlerim
Kabarmış korkularım
var bu mevsim
Bu mevsim ki
Koparmalı
diyorum
bütün
korkuları

Güneşim büründü
Yıldızlarım döküldü
Dağlarım yürütüldü
Yüreğim ateşe sürüldü
Madem ki ben
küçük bir alemim
O zaman
gelmiş olmalı kıyametim
Ey sesleri çıkmayanların
Ey dayanağı olmayanların
Ey sınırları aşanların Allah’ı
Duy sesimizi dayanağımız ol
Topraklara değil
göklere hasretiz biz
öLdür bu mevsim
bütün hasretlerimizi
cemreler göklerde değil
yüreklerdedir bu mevsim

ey üşüyenlerin ateşi
artırıp
bütün ateşleri
küle döndür bu mevsim bizi

karanlıkları mürekkep eyleyip
bütün kalemlere
gölgelerin peşinden koşar olduk
geceyi gündüze
gündüzü geceye satar olduk
yoldan çıktık yolsuz olduk
bütün emanetler kayıp
hain olduk
ey yolunu şaşıranların
tövbe kapısındaki duruşların
bütün imtihanların Allah’ı
birkez olsun
döndürüp güneşe yüzümüzü
güldürüp bir kez yüzümüzü
ne olur kopar kıyametleri
ki bu mevsim
öyle bir mevsimdir