(uzun ve mutlu bir yaşamı paylaşırken kaybettiğim sevgili eşim ve can yoldaşım Güzide Yalçın'a hiç bitmeyen özlemlerimle...)
Sen, bir zeytin ağacının kutsal meyvesi
Bir kayanın, nemli gölgesindeki
Bir karış toprakta yeşeren
Sen, dinlediğim en gerçek masal
Söylediğim en yalın şiirsin
Ve başıma gelen en güzel şeysin
Dalına, yaprağına sığınırım
Göz gözü görmeyen tipilerden
Ve yakıcı güneşlerin öfkesinden
Yeşillerin aydınlatır gecelerimi
Her sabah, ilkin seni arar gözlerim
Yeni başlayan günün en güzel anıdır
Bakarım
Oradasın
Minnet bir esintidir, geçer gönlümden
Dilerim, hep orada kalasın!
Yaşlandıkça güzelleşir günaydınlar
Bizimkiler, elli iki yaşında
Günaydın, sevgili küçük zeytinim...
(19 Kasım 2011 - Bostanlı
Sami YalçınKayıt Tarihi : 20.1.2014 20:38:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
19 Kasım, evlenme yıl dönümümüzdü bizim...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!