Küçük Yaprak Şiiri - Afet Kırat

Hızla akmakta zaman ilk adımı attı kış
Bundan böyle dinlemez ne emir, ne yakarış
Geri dönmez gidenler aransa karış karış
İki nefes arası artık menzile varış.
___________ Kıratıyla gelirken karayel haykırarak
___________İç çekti küçük yaprak sessizce hıçkırarak.

Esintiyle titrerken bir an düşünüp kaldı
Gençliğini yâd edip tatlı hayale daldı
İlk umudu sevinci meyveye yüklü daldı
Bilirdi ki geçmişi dönülmeyen masaldı.
___________Son yakındı mevsimler geçmese bile kurak
___________Kapkara bulut gibi başına çöktü firak.

Bir umut hayaliyle ürkerek ufka baktı
Kurumaya yüz tutan gözünden son yaş aktı.
“Elveda” derken dala göğü kavurdu yaktı
Ayrılık çelengini ince boynuna taktı.
___________Farkındaydı yaşamak artık ona çok ırak
___________İçini kanatmıştı zaman denilen mızrak.

Mülke sahip değildi kiracıydı dünyada
Her canlı tadacaktı gerek yoktu feryada
Acılara kanmıştı gördüğü bu rüyada
Unutulmalı geçmiş gerek var mıydı yâd’a?
___________ Gökte imzalanmış bak tastamam bütün evrak
___________Az sonra kapanacak altın yaldızlı varak.

Karayelin sesini ensesinde işitti
Rüzgâr dalın bağrından onu koparıp itti
Son resim son hayalde soldu, kayboldu, gitti
Arkasından dediler; Bir ömür daha bitti.
___________Kışa bile varmadan mekân oldu son durak
___________ Döne döne uçarak toprağa düştü yaprak.
______________________________________________AFET KIRAT