Küçük ve Küçük Köpek

Havalar soğuk
Tenler çıplak
Tenler çıplak gibi üşütüyordu adamı
Adam gibi görünen küçüğü.
Yavaş yavaş
Issız sokaklardan
Islak kaldırımlardan geçti
Nereye gittiğini bilmeden
Nereye gideceğini bilemeden yürüdü
Yalnız, biçare, yorgun
Sessiz çığlıklarla.

Küçük bir köpek gördü küçük
Kucağına aldı
Hem sevdi
Hem sevildiğini düşündü
Hem de kendisine bir dost bulduğunu
Elindeki kemik parçasını
Küçük köpeğe uzattı
Yorgun, bitkin
Yeknesak
Küçük köpeğe.
Küçük köpeğin gözlerinde
Bir ışık çakar gibi oldu
Kemiği kaptığı gibi
Kaçtı
Yalpalayarak.
Önce başını geriye atarak
Sonra gövdesini
Ve de yarısı olmayan
Kırık ayağını
Hızla ileriye atarak
Kaçtı.
Küçük şaşırdı önce
Küçük köpeğin ardından gitti sonra
Sokak lambalarının bile
Yanmaya korktuğu
Karanlık sokaklara doğru gitti.
Küçük bir kulübenin
Önünde durdu
Küçük köpek
Havladı
Havlamasıyla birlikte
Üç küçücük köpek çıktı kulübeden
Gözleri mahmur
Yeni uyanmış gibi
Tüyleri seyrek
Yeni doğmuş gibi
Gözleri açıldı
Kemiği yemeğe koyuldular
Azıcık da olsa
Doymuşlardı.
Küçücük köpeklerden birisi
Küçük köpeğe yanaştı
Sarılır gibi uzandı yanına
Sıcaklığını hissetmek
Kokusunu içine çekmek için
Küçük köpek sarmaladı küçücüğü
Sevgi ve şefkatle
Çünkü, anneydi!

Annesini hatırladı küçük
Kanepede uyuyan
Temizlik yapan
Eve mis kokular yayan
Anneciğini hatırladı
Anneler gününde okuduğu
“Annem” şiirine ağlayan
Şefkatle sarılan
Sonsuz sevgi ile kucaklayan
Uyumadan önce masal okuyan
Kaf dağının anlatılmaz güzelliğini
Anlatan
Anka kuşunun renkli kanatlarında
Gezdiren
Ve de babasını! ...
Ama
Hatırlamıyordu babasını
En son
Annesine doğrulttuğu
Soğuk ve ağır metalin
Gürültülü
Ve korkunç sesiyle
Unuttu
Babasının yüzünü
Ve de annesinin bedenini...

Ankara-İstanbul Treni
21.04.2006 23:41