Bir küçük simitçiyim caddenin köşesinde.
Üzerimde yamalı elbiselerim, yüzümde acı bir gülümseme ile.
Ayakkabılarımın uçları delinmiş parmaklarım görünüyor.
İçimde sebebini anlayamadığım bir sevinç var gözlerime yansıyan.
Her gelip geçen simit alıyor benden küçücük ellerime şefkatle dokunarak.
Kimi karnı acıktığından kimi ise bana karşı duygusallığından.
Umutlarım çok büyük benim yarınlara dair.
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta