Küçük Sevgilerde Büyük Sevgililer

Çocuktum,
Sadece arabesk dinliyordum,
İnsanların soğukluğuna mahkum koridorlarda.

Büyüdüm arabesk dinlemiyorum artık.
Küçük sevgilerde büyük sevgililerim oldu
Zaman içinde.
Yalnızlığım ve birde sen oldun…
Sabahları o köşede beklediğim.
Akşamları sensiz odamda özlediğim.

Bir sen oldun yanımda, bir yalnızlığım
Bir yalnızlığım oldu yanımda, bir sen.
Sensizlik kabus gibi…
Senli ve sensiz geçen
Kısır döngüydü bütün günler ve geceler
Öyle bir kısır döngü ki bu sadece seni özleminin bedeli.

Ve hiçbir zaman ve
Hiç kimseye anlatamadım sensizliği,
Seni özlemeyi anlatamadım.
Öyle ya kazanmadan kaybetmek olmazdı.
Gidenlerin kıymeti varken anlaşılmaz.
Ve önce kaybedecek şeyi kazanmak lazımmış gibi
Seni kazanmalıydı seni özlemeyi bilmeyenler…
Ve seni özlemeyenler seni hiç kazanamadıklarından mıdır?
Bunu anlayamazlardı.

Bir dost sormuştu.
Zor olan ne diye.
Yalnızlık mı paylaşmak mı?
Bilemedim.
Öyle ya ben hiç paylaşmadım ki seni!
Çocukça sevdiğim
Seni nasıl paylaşabilirdim.
Yada seninle nasıl yalnız kalabilirdim.
Sen hep içimde adını koyamadığım bir yerlerdeydin

Gerçi yokluğunda,
Göğsümde bir sancı oluyordun,
Durmaksızın kanayan.
Ve kanadıkça içime doğru akan, kan gibi.
Öyle ya yokken de sen içimdeydin,
Yani kalbimde.

Şimdilerde,
Sensizken içimde bir yer acıyor sanki

Kim biliyor ki seni özlemenin
Ödemekle bitmeyen bedelini,

Üzerine resmini asmıştım dört duvarın.
Sonra söktüm hepsini odamdan.
Artık duvara saat bile asmıyorum.
Her yere zaten yerleşmiş gülümseyen sülyetin
Her yerde sen varsın ezelden.

Kalbim acıyor.
Sensiz nerde olduğunu bilmeyen çocuk gibiyim.
Benim olduğum her yerde sen mutlaka varsın.

Aşksa senden geliyor,
Sevgi senden,
Hasret senden geliyor,
Özlemek senden,

Çocuktum arabesk dinliyordum.
Şimdi dinlemiyorum
Kulaklarım senin sesinde.
Sadece seni özlüyorum
Bilmem ki neden?

Demetevler, Ankara 1701/2006