Küçük Şehit Şiiri - Enver Şanlı

Anadolu’nun yetim kalmış günlerinden bir günmüş.
Yüzlerinde acı olan anneleri varmış bu Yurdun.
Şehid verenler varmış biricik yavrularını.
Hainler varmış bu ülkeye zarar vermek isteyen.
Hainlerin yüreklerinde eşsiz bir kin varmış.
Yine bir gece çıkıp gelmiş içinde kin besleyen canavarlar.
Bir de küçük Ahmet varmış;
Minicik kalbi, Merhametle Doluymuş.
Cok seviyormus kucuk kedicikleri.
Onları sevmeyi sevmiyormuş.
Yüreğinde; En Merhametlinin merhametinden varmış.
Yine o gece küçücük kalbine sığdırdığı kocaman merhametiyle çıkmış dışarı.
Babasına “Kedicikleri Beslemeye Gidiyorum Babacığım” demiş.
Çıkmış bütün şefkatini alıp sırtına.
Ama merhametsizce çıkanlarda varmış o gece dışarıya.
Kapkaraymış yüzleri, Pis kokular geliyormuş bedenlerinden.
Çürümüş kalpleri varmış, dönmüş gözleri…
Bölmek istiyorlarmış bu memleketi.
Tıpkı Kendilerinden önce gelenler gibi.
Kocaman bombalar olan arabalarını getirmişler Ahmet’in sokağına.
Ahmet Kediciklerin sevgisi ile sevinirken;
Eşsiz bir gürültü yankılanmış Kulaklarında.
Gök Kapkara dumanlarla kaplıymış heryer.
Ne olduğunu anlayamamış belki;
Kaçışmış kedicikleri dört bir yana.
Vücudunda bir sıcaklık hissetmiş Minik Ahmet.
Yavaşça uzanmış yerlere.
Gözlerini semaya dikmiş.
Melekler geliyormuş uzaklardan onu götürmek için.
Üzerinde kan olan elbiseleriyle Asker ağabeyleri geliyormuş.
Hiç canı yanmıyormuş Ahmet’in.
ALLAH’ta O’na Merhamet ediyormuş.
Onun küçük kediciklerine merhamet ettiği gibi.
Sarmışlar kollarının arasına Şehid ağabeyleri küçük Ahmet’i.
O gece bambaşkaymış Minik Ahmet için;
Küçücük Bedeniyle Omuzlamış Koca Anadoluyu O gece;
Bütün Dertleriyle.
Sonra;
Televizyonlarda gördüğü ağabeyleri gibi Şehid olmuş…
Kapamış Gözlerini. Şehid Olmuş…
Küçücükmüş bedeni, süt kokuyormus daha elleri, pamuk gibiymiş.
Belki de opmeye doyamiyormus annesi.
Hastalanınca başında sabahlıyormuş.
Gözü gibi bakıyormuş küçük Ahmet’ine.
Ahmet; Annesinin Biricik Yavrusuymuş.
Artık Tebessümle doluymuş yüzünün herbir yeri Minik Ahmet’in.
Gülüyormuş ama gözleri kapalıymış.
Mutluymuş ama Anneciğine Sarılamıyormuş.
Kedileri Beslemiş ama Babasına söyleyemiyormuş.
Kapalıymış Gözleri, Gülüyormuş…
Çünkü o Şehid olmuş,
Onu almaya gelen Şehid Ağabeylerinin O’na seslendiği gibi;
Adı artık Küçük Şehid olmuş.
Gidiyormuş, çok mutluymuş…
Çünkü o;
Anadolu’nun ve Babasının Küçük Şehidi olmuş…
Babası O’na Küçük Şehidim Diyormuş.
Adı Küçük Şehid olmuş…
Adı, Küçük Şehid olmuş …
Kısacası; Küçücük bedeniyle Kocaman Şehid olmuş …

Enver ŞANLI 19.02.2017